Schaarste

Bij sociale huurwoningen hebben we te maken met een schaarstegoed; wachttijden van bijna 10 jaar zijn niet uniek. Dan is het niet gek dat mensen roepen dat huurders die qua inkomen niet (langer) afhankelijk zijn van een huurwoning ruimte moeten maken voor hen die hier echt afhankelijk van zijn. Door de overheid is de inkomensafhankelijke huurverhoging hiervoor ingevoerd: u betaalt naar u kunt bijdragen. Overigens meteen een goede reden voor de overheid om vervolgens via de verhuurderheffing in package deel, het nodige wel af te romen bij corporaties. Logisch verhaal zult u denken.

Aan de andere kant is het echter de vraag of er voor deze huurders wel een passend alternatief is? Krijg maar eens een hypotheek en passende vrije sector woningen zijn lang niet overal voorradig.

Winst van de wet

Op dit moment wordt de wet doorstroming huurmarkt 2015 besproken in de Tweede Kamer. Het is goed dat betaalbaarheid en het akkoord van de Woonbond en Aedes een belangrijk uitgangspunt is voor het huurbeleid van de komende jaren waarbij veel meer wordt gekeken naar de prijs/ kwaliteitsverhoudingen. Het passend toewijzen zorgt daarnaast voor bovengrenzen voor hen waar corporaties het echt voor doen. Grote winst!

Het beleid vanuit Den Haag blijft om scheefwoners middels financiële prikkels te stimuleren door te verhuizen naar een vrije sector huur of koopwoning. Vanuit een maatschappelijke bril zou je ook kunnen zeggen de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten of wel ook de inkomensafhankelijke huurverhoging lijkt een plek te krijgen.

Sluit ouderen niet uit

Uit het gevoerde debat komt naar voren dat scheefwonende ouderen en gezinnen mogelijk zullen worden uitgesloten van de inkomensafhankelijke huurverhoging. Maar is dat een terechte aanpassing?

Het klinkt maatschappelijk verantwoord om ouderen die niet zo makkelijk een alternatief kunnen vinden uit te sluiten van inkomensafhankelijke huurverhoging. Maar wist u dat de meeste oudere (scheefwoners) trouwe huurders van de corporatie zijn en over het algemeen daardoor al een huur prijs betalen die ver onder de huurprijs(passend toewijzen) ligt. Een groot deel van hen zijn de spekkopers onder de sociale huurders, ze huren, inmiddels vaak alleen de grote eengezinswoningen die inmiddels een huurprijs hebben van boven de € 600, – ( dat betalen hun buren overigens dan ook nog steeds maar 70% van maximaal redelijk) voor een prijs nog onder de € 400, – en dat met het hogere inkomen.

Vanzelfsprekend begrijp ik dat ouderen, ook zij met een wat stevigere beurs, niet gemakkelijk kunnen verhuizen naar een vrije sector huur- of koopwoning. Maar is het zo erg om hen iets meer huur te vragen (nog steeds ver onder de marktprijs?) waarmee corporaties extra kunnen investeren?

Aanvullend stemadvies

Ik zou de Tweede Kamer leden willen adviseren de motie te aanvaarden door deze aan te vullen met het gegeven dat de huren van scheefwonende ouderen weliswaar met inkomensafhankelijke huurverhoging mogen worden verhoogd maar nooit boven de eerste aftoppingsgrens (circa €590,-). Dan kiest u voor een sociaal maar ook rechtmatig voorstel die recht doet aan het zorgdragen voor betaalbaarheid en het principe de stevigere schouders kunnen ook (binnen de kaders) wat zwaardere lasten dragen.

Ik wens u veel wijsheid voor de stemming!