Op de afgesproken datum was de woning dus nog niet opgeleverd. Maar ik had geen dak boven mijn hoofd. Ik kon hoog en laag springen, maar ik kreeg de sleutel niet. Ik heb hemel en aarde bewogen naar binnen te mogen, maar dat mocht niet baten. Boos, verdrietig. Wat moest ik nu? Van pure ellende heb ik mijn luchtbed op de stoep neergelegd om daar moe van alle ellende te gaan slapen.
Maar ik kon de slaap niet vatten. Het ging regenen en binnen de kortste keren was ik drijfnat. Er kwamen allerlei mensen langs die mij begonnen te bevragen waarom ik niet gewoon binnen ging slapen. Al vlot werd er druk over mij en mijn situatie getwitterd. Voorbijgangers stoorden zich aan mij. Ik lag in de weg en sommigen begonnen mij ook te bedreigen. Er kwamen steeds meer mensen, en ik herhaalde steeds maar weer waarom ik niet naar binnen mocht.