Verkoopbaarheid

Een voorbeeld: een complex met een laag exploitatieresultaat (rendement), een hoge winstpotentie (waarde ten opzichte van verkoopopbrengst) en voldoende mutaties voor een uitpondscenario blijkt in de praktijk niet verkoopbaar. De verkopen blijven uit en de verkoopleegstand loopt op. Het verkoopbesluit, gebaseerd op de zorgvuldig gekozen prestatie-indicatoren,  moet worden heroverwogen. En dit is niet het enige complex waarvoor dit geldt.

Het proces van assetmanagement is hier niet goed gevolgd. Indicatoren alleen zijn om tot goede complexstrategieën te komen. Het is essentieel dat je ook kennis uit de operatie meeneemt. Deze kennis verkrijgt de assetmanager door het voorgenomen beleid te toetsen bij de collega’s die het moeten uitvoeren.

Input van de operatie

Ook bij het vormgeven van een beleidsvoorstel kan de assetmanager input van de operatie meenemen. Laten we weer even teruggaan naar het voorbeeld hierboven. Het op korte termijn aflopen van de erfpachtcanon voor dit complex maakt de potentiele kopers onzeker over de lasten van de woning. Het gevolg is dat de woning moeilijk verkoopbaar is of alleen tegen een lagere waarde kan worden verkocht. Informeert de assetmanager hier op voorhand naar bij de afdelingen, dan kan deze het moment van aflopen van de erfpacht als indicator meenemen in de afweging om tot het verkoopbesluit te komen.

Informatie verzamelen

Ik adviseer dan ook om zowel voorafgaand aan, als tijdens het beleidsvormingsproces informatie te verzamelen over hoe je als assetmanager de uitvoerbaarheid van het beleid kunt vergroten. Bij het meten van de complexprestaties doe je dit door vooraf bij je collega’s te informeren wat voor hen een woning goed verhuurbaar, verkoopbaar of kwalitatief in orde maakt. Neem deze informatie mee in de complexprestaties. Dit daagt bij aan een uitvoerbaar beleid.