‘In gelul kan je niet wonen.’ Dat zei PvdA-politicus Jan Schaefer ooit. Schaefer had het tegen de landelijke politiek, maar deze uitspraak geldt ook voor assetmanagers. Want met alleen praten over IRR, WACC en beleidswaarde helpen we onze klant niet. Ga naar buiten, het maakt je werk leuker en beter.

Valkuil

Begrijp mij goed: beleidskaders zijn absoluut noodzakelijk. De valkuil van assetmanagers is echter dat zij blijven hangen op het niveau tussen strategie en tactiek. Het risico bestaat dan dat het strategisch ‘gelul’ blijft dat niet is onderbouwd met de dagelijkse praktijk. In theorie is het heel intelligent, maar heeft de huurder er echt wat aan? Om daar achter te komen moet je naar buiten. De wijk in dus.

Oproepen aan assetmanagers

Daarom een oproep aan de assetmanagers van Nederland: ga de wijk in, beleef de buurt, praat met huurders. Je zult jezelf interessante vragen gaan stellen. Zoals: waarom zijn de achterpaden in de ene straat rommeliger dan de andere? Zou ik hier zelf willen wonen en waarom? Wat zegt het dat de voortuinen er netjes bij staan? Hoe word ik aangesproken op straat?

Een tweede oproep: praat structureel met je operationele collega’s. De vaklieden, technisch opzichters, verhuurmakelaars. De onderkant van de vastgoedpiramide dus. De mensen met de voeten in de klei, die alle bovengenoemde vragen kunnen beantwoorden. Dan ontstaan inzichten: Daar woont een kwetsbaar gezin. De mensen in deze buurt zijn heel hecht met elkaar. De bewoners van dat complex klagen nooit, maar hebben wel nieuwe keukens nodig.

Ontdek verbanden

Dan zijn die complexen ineens geen nummers meer of vakjes op een digitale kaart, maar je gaat ze leren kennen en onthouden. Dat maakt je werk leuker, maar dat niet alleen. Je gaat verbanden zien. Die kan je gebruiken om kritische vragen te stellen over de strategische kaders. Waarom verkopen we deze woning wel, maar die andere identieke woning niet? Als de woningen er nog goed bij staan, klopt dat onderhoudsjaar dan wel? Zijn we wel goed bezig om deze woningen te willen slopen? Je verzamelt zo argumenten om het beleid op strategisch niveau te verbeteren. Dan gaat de beleidsachtbaan pas echt goed werken.

In gelul kan je niet wonen. Beter gezegd: een strategie die niet steeds wordt getoetst aan de dagelijkse praktijk, zorgt niet voor betere volkshuisvesting. En wie kan zorgen dat beide werelden goed bij elkaar komen? De assetmanager. Maar dan moet hij wel de wijk in.