Week 1 als directeur-bestuurder van SVWN

Corporatie / 29 april 2020
Claudia Siewers
Claudia Siewers
Directeur-bestuurder, Stichting Visitatie Woningcorporaties Nederland (SVWN)

Zó de kop is eraf. Week 1 is achter de rug! Mijn wittebroodsweken zijn begonnen. Nou ja, figuurlijk dan, want ik ben natuurlijk niet getrouwd met Stichting Visitatie Woningcorporaties Nederland (SVWN).

Verdere vergelijking met het huwelijk gaat eigenlijk ook mank. Geen feest, geen drank en het is ook niet laat geworden. Wel zoveel felicitaties dat ik er bijna verlegen van werd. Na de eerste bekendmaking ontplofte mijn LinkedIn-pagina. Dat werd zelfs door LinkedIn zelf beloond met mailtjes waarin ik werd gefeliciteerd met mijn nieuw verworven bekendheid. Nieuwe baan, nieuw hoofdstuk, nieuwe voornemens.

Naar kantoor

Een van mijn voornemens was om het in mijn eerste blog niet te hebben over corona. Maar daar lijkt geen ontkomen aan. Dus dan een korte opmerking. Ja, het is gek om te starten zonder collega’s. Maar eigenlijk mag ik helemaal niet klagen. Door goed plannen (Ingrid, bedankt) en videobellen kan ik vanuit mijn studeerkamer kennismaken en vergaderen. De rest van de tijd lees ik rapporten, jaarplannen en evaluaties om goed ingewerkt te raken.

Toch kon ik het niet laten. Ik ben toch nog een keer naar kantoor geweest. Helemaal alleen in een kamer en verder niemand om mij heen. Dat komt goed uit want ik heb inmiddels een milde vorm van van smetvrees ontwikkeld. Me, myself and I alleen op een kamer aan een eigen bureau (bye bye kantoortuin). Dat was ook weer nieuw.

To-do-list

De afgelopen weken ben ik niet meer alleen geweest. Mijn huis is een multifunctioneel centrum geworden. School, sportschool, werkplaats, studiecentrum en bioscoop en dat allemaal op onze 200 m2. Na mijn afscheid bij Woonbron had ik goede voornemens genoeg. Ik wilde bijvoorbeeld een corona-dagboek maken, omdat ik toen al zag aankomen dat het een hele bijzondere tijd in de geschiedenis zou gaan worden. Om een lang verhaal kort te maken; ik ben niet eens gestart. Teveel te doen, te weinig tijd, of ik heb teveel plannen, dat kan ook. Lieve mensen, tips zijn welkom. Ik heb een to do-list van hier tot aan Jeruzalem die nooit korter wordt. De inhoud verschilt nog weleens. Zo had ik gelukkig kort geleden mijn studeerkamer nog opgeruimd. Voor degenen die met mij gevideobeld hebben: dit is dus de opgeruimde versie :).

Begonnen

Dan is het toch gemakkelijker om te werken op een locatie waar je niet gestoord kan worden. Afleiding genoeg hier thuis. Niet in de laatste plaats door onze schattige kitten Max. Gratis knuffels genoeg bij hem, heerlijk beessie. Zo zwart als de nacht, met een paar verdwaalde witte haren. Hij geniet van het buiten zijn (onder begeleiding hoor) en is dol op kaassnoepjes. Je ziet het al, meer dan genoeg afleiding. De afgelopen tijd heb ik ook weer gezien hoe relatief de tijd is. Ik knipperde drie keer en ik was twee maanden verder. Dankzij een cursus van een professional organizer weet ik wel dat ik kleine klusjes beter meteen kan afhandelen. Tegelijkertijd duurt een kop thee halen al een half uur bij mij. Maar ik ben dus begonnen. Met werken welteverstaan 🙂 Volgende maand meer!